Z ve F neler mi yapıyor?

Herkese selam, ben F.
Bir önceki postta neden ortalarda görünmediğimizden bahsedeceğimi söylemiştim. Bu da bir açıklama postu olacak. Umarım çok uzatmam :)

Malumunuz bayramdan beri pek ortalarda yokuz. İkimizde yoğun günler geçirdik bayram telaşesini üstümüzden atamadan...

Benim çook uzaklardan bir arkadaşım geldi.

Z- Arkadaş?
F- Yahu yazayım mı açık açık müstakbel kocam die. Adam daha tek taşını almamış, Evlenme teklif etmemiş. Yahu ben siyah taş istiyorum bu arada bebeem. Çok büyük olmasına da gerek yok he-
Z- Heeey allahım gitti yine kafa. Konuya dön! Flörtün diyelim.
F- :) Liseli kızlara döndüm 31 yaşıma inat.

Efendim flörtüm geldi uzak yollardan. Uzun bir ara verdiğimiz ilişkimize kaldığımız yerden devam ediyoruz diyeyim ben, siz anlayın. :)

Z'nin de minik yeğeni Ata geldi. Şu ana kadar gördüğüm en tatlı bebek hiç abartmıyorum. Yani anlayacağınız ağır misafirlerimiz vardı.

Şepşeker bir bayram geçirdik. Bu yıl tüm sevdiklerimi gördüm bayramda. Son yıllarda yaşadığım en güzel bayramdı. Tabii sonrasında malum misafirimle güzel zamanlar geçirdik, hoş sohbetler yaptık.

Her zamanki gibi memleketi kurtardık. Sohbet konularımız maalesef güncel haberler oldu. Birçok şehit verdik malumunuz. (Allah mekanlarını cennet etsin) Okuması için ona kitaplar aldım. E ben seçince biraz siyasi oldu ama idare ediyor sanırım.

Yurtdışında tanıştığı bir stilistin kartvizitini almış benim için. Fikir alabileceğimi düşünmüş. Bu arada kartvizite bayıldım. Çok şirin.

Ve tabi resmi doğum tarihim 28 Ağustos. Bayram gibi bir doğumgünü geçirdim. Çok ama çok güzel ve özeldi. Bunlar çiçeklerim. Öncesinde canımın içi Z ile kutladık bol dedikodu eşliğinde.

Bursa'da henüz bilmediğim yerler de varmış. Saitabad bunlardan biri. Harika bir şelale var, ancak yaz sonu olduğu için çok fazla su yoktu. Ama gerçekten hayran kaldım. Bu arada verdiğim kilolar gözlerden kaçmasın lütfen. Kayıtlara geçsin!

Ve sonunda misafirimin dönüş vakti geldi. Geçen hafta cuma günü onu yolcu ettim. Aldım elime işimi; hani şu stras taş işlediğim organze kumaş vardı ya işte onu. Korkunç bir haberle yıkıldım. Zaten herşey bu kadar mükemmel olamazdı. Mutlaka bir problem olmalıydı. Kuzenimin vefat haberiyle depresyonun dibini gördüm. Korkunç günlerdi. 47 yaşında veda etti bize. Bugün ruhuna mevlid okundu. Yine ağladım, yine hırpalandım. Ama geçecek. Onu hep gülen yüzü, kahkahasıyla hatırlayacağım. Depresyon dolu günlerimde Z Kıbrısa küçük bir tatile kaçtı kocişiyle. Gelirgelmez sesimi duyunca anladı ne halde olduğumu. Hemen dışarı çıkardı beni. Kendime geldim.

İnsanın çevresinde sevdiklerinin olması inanılmaz bir mutluluk. Onlarsız bir hayatı düşleyemiyorum bile. Anneciğim o kadar metanetli ki yanında ağlamama bile izin vermedi. "Tanrı onu bizden daha çok sevdi" dedi hep. Yeğenini kaybetmiş olmasına rağmen beni toparlamaya çalıştı. Z aklımı oyaladı. Depresyon çukurundan çıkardı. Hala içimden birşeyler yapmak gelmiyor. Ama azimliyim. Yazıp yazmamak konusunda da epey düşündüm. Ama irini akıtmak gerek biliyorum. Umarım çok sıkmamışımdır. Öpüyorum kocaman...

F- Z?
Z- :(
F- Canımın içi!